I Dünya Savaşı sonrasında sömürge haklarında bağımsızlık hareketlerinin başlamasına rağmen ikinci Dünya Savaşı’nın sonuna kadar bu hareketler başarıya ulaşamamıştı. II Dünya Savaşı’ndan önce Avrupa’da eğitim gören halkın içinden çıkan bazı aydınlar Asya’da ve Afrika’da milliyetçiliği yayarak bu düşüncenin önemli ve ideolojik güç haline gelmesinde etkili olmuşlardır.
II Dünya Savaşı ise milliyetçiliğin dünya genelinde yayılmasında ve tüm veriler üzerinde Batı egemenliğinin yıkılmasında belirleyici bir etken oldu. Batı Avrupa’nın güçlü Devletleri Asya’dan Afrika’ya kadar uzanan geniş bir alanda sömürge halklarının kararlı bağımsızlık talebi ile başedemeyecek kadar itibar ve güç kaybetmişlerdir. Bu durumda ikinci Dünya Savaşı’nda Batılı devletlerin üst üste aldığı askeri başarısızlıklar sömürge altında yaşayan milletlerin bağımsızlık mücadelesine hız kazandırdı.
Güney Asya’daki gelişmeler
1763′ den beri İngiliz sömürgesi olan Hindistan’da 1917’de Mahatma Gandi’nin faaliyetleri milliyetçilik hareketlerine hız kazandırdı. Bunun üzerine İngilizler, 1919’da bazı eyaletlerde bir kısım yetkileri halk tarafından seçilen yerli liderlere bıraktıysa da bu gelişme Hindistan’daki bağımsızlık mücadelesini durdurmaya yetmedi. Bağımsızlık hareketleri batıda okuyan Hintli aydınlar tarafından örgütlendi. Halk tarafından desteklenen bu aydınlar ilk olarak yerel yönetimlerde söz sahibi olmaya başladı. İngilizler 1935’te Hindistan’da yeni bir anayasa hazırladı. Eyaletlerde bütün yönetim yetkileri Hintli yöneticilere bırakıldı. 30 milyon kadar Hintliye seçme hakkı tanındı. Bu sırada Hindu egemenliğindeki Müslümanlar hintlilerden ayrılarak ayrı bir devlet kurma isteklerini dile getirdiler. 23 Mart 1940’ta Lahor’da toplanan ”Müslümanlar Birliği Cemiyeti Kongresi” hindulardan ayrı bir Pakistan Devleti kurulmasını kararlaştırdı. Bu hareketin liderliğini Muhammed Ali Cinnah yapmaktaydı. 1945 yılında İngilizler yeni bir anayasa hazırlanmasına karar vererek, kurucu meclis ve geçici bir hükümet kurulmasını kabul etti. 1946’da Hint Yarımadası’nda Hindistan ve Pakistan adlarında iki bağımsız dominyon kurulması kararlaştırıldı. 14 Ağustos 1947 İngiliz askerlerin Hindistan’in kuzeyinden çekilmesi Müslümanların çoğunlukta olduğu bölgeler İngiliz uluslar topluluğu ”common-wealth” içinde ve dominyon statüsünde Pakistan adı ile kuruldu. Ancak bu devlet Kuzey Hindistan’ın doğu ve batısında birbirinden çok uzakta iki bölümün birleşmesinden meydana geliyordu. Pakistan’ın bu durumu 1971’de kadar sürdü. 1971 yılında Doğu Pakistan Bangladeş adıyla bağımsız bir devlet haline geldi.
15 Ağustos 1947’de İngiltere’nin Hindistan’dan çekilmesi ile Hindistan bağımsızlığını kazandığı İngiliz uluslar topluluğunun bir üyesi oldu. Hindistan ve Pakistan’daki bağımsızlık mücadelesi bölge ülkeleri üzerinde etkisini göstermiş Seylan, Birmanya ve Malezya İngiltere’den; Endonezya, Hollanda’dan;Vietnam Laos ve Kamboçya Fransa’dan bağımsızlıklarını kazanmışlardır.
Güney Asya ülkelerinde II Dünya Savaşı’ndan günümüze kadar karışıklıklar hüküm sürdü. Vietnam ve Kamboçya gibi bazı ülkelerde bağımsızlık kazanıldıktan sonra ilk savaşlar çıktı. İç çekişmelerin yanında Malezya ve Endonezya gibi komşu ülkeler arasında sınır çatışmaları yaşandı. Bölge ülkelerinin birçoğunda uzun yıllar diktatörlük yönetimleri hüküm sürdü. Bu durum demokrasinin gelişmesini engelledi. Parlamenter sisteme geçişler ancak yakın zamanda görülmeye başladı.
Bölge ülkeleri Soğuk savaş dönemindeki siyasi şartlara bağlı olarak farklı bloklarla ilişki kurulmuşsa da kendi aralarındaki sorunların çözümünde büyük güçlerin müdahalesini dengelemek, siyasi, ekonomik ve ticari alanda işbirliği sağlamak amacıyla ASEAN ” Güneydoğu Asya Milletler Birliği’ni ” kurdu 8 Ağustos 1967 Filipinler, Malezya, Tayland, Endonezya ve Singapur’un kurduğu bu teşkilata daha sonra Brunei, Vietnam Laos Birminya ve Kamboçya dahil olmuştur.
Güney Asya hakkında bilgi veriniz.
Our Score